Sanne is net aangekomen in Yogyakarta om haar minor uit te voeren. Ze vertelt over de workshop week die zij net heeft afgerond:
Afgelopen maandag is de workshop week van Think Volunteer van start gegaan. Deze week bestond uit verschillende workshops over onderwerpen uit het sociale werkveld in zowel Nederland als Indonesië. En daarbij nog taallessen Bahasa Indonesia.
Maandag begonnen we met een kennismaking, met een groep van 9 Nederlanders. We gaan de komende maanden op verschillende plekken in Yogya een stage, onderzoek of vrijwilligerswerk doen. Vandaag hebben we geleerd over de cultuur, de normen en waarden van hier, over het verschil met Nederland. We bespraken ethische dilemma’s en onze beroepshouding als sociaal werker.
Opvallend dat een eigenschap die wij in Nederland als kwaliteit ervaren hier eerder als valkuil wordt gezien. Bijvoorbeeld bij ‘directheid’. In Nederland wordt dit als kwaliteit gezien en hechten we veel waarde aan eerlijke feedback geven en ontvangen. Terwijl diezelfde directheid je in Yogya je je opgebouwde band met een collega kan kosten. Indonesië heeft een zogeheten ‘doofpotcultuur’. Gewoon niet meer over praten, dan is het er niet. En die onderliggende voelbare spanning, die negeren we gewoon! Ik ben heel benieuwd hoe ik me hierin ga begeven de komende maanden!
Duurzaamheid
Op dinsdag bespraken we het onderwerp duurzaamheid. Wat ik mega interessant vond, was om na te denken over de verschillende manieren hoe je gedurende je vrijwilligerswerk een duurzame verandering teweegbrengt. En hoe je zorgt voor draagvlak binnen de organisatie. Zo lijkt het mij bijvoorbeeld interessant gebruik te maken van creatieve werkmethoden en mijn minor (NLP) in te zetten om communicatie te verbeteren.
Het meest interessante stuk van deze dag vond ik de workshop over ‘Better Care Network’. Dit is een organisatie die zich inzet voor kinderrechten. Zij werken vanuit het oogpunt dat ieder kind het beste door zijn ouders opgevoed kan worden en kan opgroeien in een thuissituatie. Zij zetten zich bijvoorbeeld in voor kinderen die door hun ouders de straat op worden gestuurd om geld te verdienen (wat hier in Indonesië veel gebeurd).
Bewust gekozen voor Think Volunteer
Kinderen leveren nou eenmaal meer op voor een gezin omdat ze een schattigheidsgehalte hebben waardoor ze bijvoorbeeld meer geld ophalen met bedelen. De trend ‘voluntourism’ is de laatste jaren in opkomst. Deze trend houdt in dat (vooral) westerlingen iets ‘goeds’ willen doen voor mensen in ontwikkelingslanden. Heel mooi! Maar wist je dat 80% van de weeskinderen hier in Indonesië helemaal geen wees is? Dat ouders de westerlingen geloven wanneer er wordt verteld dat het kind een beter leven krijgt in een weeshuis. En dat naast al die mooie beloftes op een beter leven voor het kind, de feiten keihard zijn. Een kind minder in het gezin is een mond minder om te voeden. Hierdoor belanden kinderen die helemaal geen wees zijn, toch in een weeshuis. Deze weeshuizen worden door de westerse cultuur in stand gehouden en blijven, door de grote interesse in vrijwilligerswerk, alleen maar groeien.
‘Kinderen van de overheid’
Ik ben via Think Volunteer hier terecht gekomen en zij gaan heel bewust met deze trend om en werkt maar met 1 weeshuis samen. In dit weeshuis wonen enkel kinderen ‘van de overheid’. Dit zijn bijvoorbeeld kinderen die voortkomen uit een ongewenste zwangerschap. Het is hier ongebruikelijk om een abortus te nemen dus moeders die ongewenst zwanger zijn vertrekken met een smoes voor de familie maandenlang naar een crisis huis waar ze hun kind baren. Zelf gaan ze terug naar huis alsof er niks is gebeurd en het kind wordt aan ‘de overheid’ toevertrouwt. Deze kinderen zijn echte weeskinderen en kunnen de extra hulp van studenten en vrijwilligers goed gebruiken!
Think Volunteer houdt rekening met de kwetsbaarheid van deze doelgroep en deze trend door bijvoorbeeld van studenten en vrijwilligers te verwachten dat ze zich minimaal 3 maanden aan een project verbinden, door deze workshop week te organiseren en door bewust de projecten uit te kiezen waar zij mee willen samenwerken. Dat is ook precies de reden dat ik voor deze organisatie heb gekozen om me de komende maanden bij aan te sluiten!
Kippenvel in Indonesië
Na de afgelopen drie dagen zoveel informatie tot me te hebben genomen besef ik me wederom hoe dankbaar wij in Nederland mogen zijn met alle mogelijkheden die we toegereikt krijgen om onze doelen te bereiken. Hoe bizar is het dat wij ons zorgen maken over ‘hoe het met onze persoonlijke ontwikkeling gesteld is’. Terwijl hier aan de andere kant van de oceaan dagelijks honderden mensen zich afvragen of ze morgen wel te eten hebben..
Vandaag liet Mirthe ons een filmpje zien waarvan ik direct kippenvel kreeg (en dat in 32 graden!). Het geeft zo duidelijk weer dat de privileges waarmee je geboren wordt niet voor iedereen vanzelfsprekend zijn, dat jij net zo goed het leven van de ander had kunnen hebben en dat iemand met minder privileges altijd (letterlijk) harder zal moeten werken (rennen in het filmpje) om zijn of haar doelen te bereiken.. (https://youtu.be/4K5fbQ1-zps).
Selamat malam! Saya belajar hari ini Bahasa Indonesia.
Oftewel: goede avond! Ik heb vandaag de Indonesische taal geleerd. Of ja, een heel minuscuul stukje Indonesisch dan, haha. We krijgen les van ‘Black’. Hij komt uit Flores en is de vriend van Mirthe (eigenaresse van de organisatie). De taallessen zijn super interessant en boeiend! Het leuke is dat je na een les direct in de praktijk kunt oefenen wanneer je in de supermarkt loopt, een taxi neemt, of wanneer we met bibi praten! Mijn meest gebruikte woord tot nu toe is ‘Terima Kasih’ wat ‘dankjewel’ betekent! Ik zou nog wel 100 andere dingen willen delen! Zo veel nieuwe informatie, nieuwe gedachtenkronkels en creatieve ideeën. Ik kan niet wachten om kennis te maken bij mijn stageplek en me nóg dieper in het locale leven te storten!
Wat een waardevolle en dankbare ervaring! Selamat tidur (slaaplekker)✨ Liefs, Sanne
*volg al mijn avonturen via mijn polarsteps!
